Rap van tong en toon zuiver, zoals het een goede spraakverbeteraar betaamt. Daar stond logopedist, Hemantkumar Thakoerdin, op 16 december zelfverzekerd zijn masterthesis te verdedigen.
Hij was overtuigend en liet geen vraag van de beoordelingscommissie onbeantwoord. Het cijfer liegt er daarom niet om. Thakoerdin is met de behaalde score van 8.6 tot nog toe de best afgestudeerde van de masterstudie Social Development and Policy van de Anton de Kom Universiteit.
Hij deed onderzoek naar de communicatieve beperking van vrouwen in de reproductieve leeftijd van 15 tot 49 jaar. “In deze leeftijdsfase kunnen vrouwen hun reproductieve rechten beleven en zijn ook nog arbeidspotentieel,” stelt de spraakwetenschapper aan De Snelle Pen.
Thakoerdin is al enkele jaren bezig met het verbeteren van de spraak. De spraakverbeteraar is verbonden aan het Academisch Ziekenhuis Paramaribo. Om zijn doelgroep beter van dienst te zijn, heeft de logopedist zijn masterstudie aan de faculteit der Maatschappijwetenschappen succesvol afgerond.
Ze hebben een stem en willen gehoord worden.Hemantkumar Thakoerdin
Uit het onderzoek naar communicatieve beperking dat de wetenschapper heeft verricht onder vrouwen, blijkt dat deze groep niet hoger dan het primair onderwijs heeft genoten. De logopedist zegt dat dit te maken heeft met het feit dat ze zich niet goed kan uiten. Ook hebben deze vrouwen de laagste verzekering van het SZF te weten een bazo- of bzv-kaart.
Dit, maakt dat ze de consulten voor een logopedist niet kunnen betalen en blijven meestal na één behandeling weg. Het wegblijven heeft ook te maken met het feit dat de restitutie gedeeltelijk wordt uitgekeerd.
Daarnaast blijkt dat vrouwen met een hogere status de logopedist wel opzoeken in tegenstelling tot zij die lager zijn opgeleid. Hij merkt ook een verschil in de sociaal economische status. Omdat vrouwen historisch gezien altijd achtergesteld zijn, behoorden zij tot de onderzoekspopulatie.
Het baart de wetenschapper ernstig zorgen dat personen met een communicatieve beperking nergens in het overheidsbeleid zijn opgenomen. Niet in het ontwikkelingsplan en ook niet in het meerjaren ontwikkelingsplan. “Hun beperking is niet omschreven.”
Tot personen met een communicatieve beperking behoren stotteraars en zij die niet erin slagen om een boodschap anatomisch of organisch over te brengen. “Ze hebben een stem en willen gehoord worden.”
Uit data van Census 2012 blijkt dat 12.5 procent van de bevolking met tenminste een type beperking leeft. Van dt deel behoort 1 procent, 5885, tot personen met een communicatieve beperking. Thakoerdin concludeert dat mensen met een beperking een laag educatieniveau hebben. De specialist in spraakverbetering zegt dat deze doelgroep expliciet genoemd moet worden, om zodoende beleid op maat te maken.
Hij stelt dat er een markt is voor zijn vakgroep om hulp te bieden. In zijn beroepsuitoefening krijgt hij te doen met deze doelgroep. Hij strekt zijn handen uit naar de overheid om beleid voor deze personen te helpen maken. De geproduceerde data zal hij aanbevelen aan de NGO’s, vrouwenorganisaties en de overheid.
