“Het is een feit dat er geen percelen meer worden verkocht, omdat het niet rendabel is,” zegt Marcel Leune manager van het Stichtingsbestuur van Kinderhuis Saron der EBGS. Een aantal percelen, in de vroegere plantage Beekhuizen, valt onder deze stichting. Leune zijn reactie volgt na het interview in de rubriek ‘Birti tori’, waarin Michel’ Oom Biel’ Noordwijk van de Toekomstweg aan het woord is gelaten.
“Rond 2008 is het besluit genomen om tot nader orde geen percelen meer te verkopen. Er zijn genoeg mensen voor wie wel is verkocht.” Leune stelt verder dat het geld van het vastgoed terugvloeit naar het kindertehuis. “Om continu over geld te beschikken, heffen we huur of canon op de percelen. De stichting beschikt over percelen in huur en civiele erfpacht.”
We hebben niet naar willekeur verkochtMarcel Leune
‘Oom Biel’ sprak over het perceel dat hij al tientallen jaren huurt bij de stichting. De seniorenburger maakt zich boos, omdat hij nog steeds geen eigenaar kan worden. Leune benadrukt dat er niet naar willekeur is verkocht. De stichting heeft ongeveer nog 290 percelen, in Beekhuizen, in haar bezit. De meeste contracten die toen zijn afgesloten, lopen tot 2040. Vele bewoners betalen huur, omdat ze toen het bedrag voor erfpacht niet konden opbrengen.
In beide gevallen kan het worden overgedragen, als dat wordt gevraagd. In de meeste gevallen is de duur voor vijftig jaar. Bij erfpacht heeft elke erfgenaam het absoluut recht. Bij huur kan de stichting terugvorderen. Er zijn bewoners die in de jaren zestig erfpacht hebben genomen. Dat is een zakelijke titel op de grond, waarop een hypotheek kan worden gevestigd.
“We hebben er geen moeite mee als bewoners het recht overdragen aan hun kinderen of aan derden. Zo gauw ze de huur kunnen betalen, mag dat. Als de persoon op wiens naam de huur is gevestigd, komt te overlijden, kan het perceel terugvallen in de boezems van de stichting. We vergoeden de familie voor de opstallen.”
De stichting bestaat vanaf 1913 en heeft onder zich het vastgoed en het kindertehuis. Leune geeft aan dat ze geen onderdeel zijn van de kerk, ondanks het provinciaal bestuur van de EBG het stichtingsbestuur benoemt. “De stichting zijn nu onafhankelijk. In het begin waren we verweven met het provinciaal bestuur. Vanaf eind vorige eeuw bepalen we zelf. We zijn een eigen entiteit, die in operationele zin geen onderdeel meer is van de kerk.”
