INGEZONDEN: Stuivertje-wisselen: Onze nationale hobby
Verkiezingstijd in Suriname is een beetje als carnaval zonder muziek: iedereen verkleedt zich, maar niemand weet nog precies waar het feestje is. Het enige dat zeker is? We gaan weer massaal stuivertje wisselen. Partijen, loyaliteiten, kleuren — alles gaat de lucht in zodra de eerste verkiezingsvlag wappert.
Neem nou die figuren die gisteren nog op de radio stonden te gillen dat partij X het land naar de afgrond leidt, maar vandaag vol trots poseren in het fonkelnieuwe shirt van partij Y. En de partijtop? Die ontvangt ze met open armen, zet een persbericht klaar en roept: “Een grote aanwinst!” Terwijl de rest van het land denkt: Die? Serieus?
Maar het mooiste spektakel is misschien wel het herschilderen van huizen, bruggen, schuttingen en zelfs bushokjes. Eén telefoontje en de kwast gaat eroverheen. Was je huis gisteren nog in de kleuren van de NDP? Geen probleem — vandaag is het vrolijk ABOP-geel/zwart. En volgende maand? Misschien weer oranje, gewoon voor de zekerheid. Het lijkt wel alsof verf het nieuwe stemrecht is geworden.
Wisselen
Deze theatrale kleurveranderingen zeggen veel over onze wispelturigheid. Want veel van deze zogenaamde overstappers worden niet gedreven door visie, idealen of politieke overtuiging. Nee hoor, ze wisselen van kamp zodra het geld goed genoeg ruikt. Eén envelopje onder tafel, een belofte van een baan of een bouwvergunning, 120 hectare grond — en men is bekeerd. Halleluja voor het grootgrondbezit.
Dit is niet normaal. Alsof politiek een markt is waar je je stem ruilt voor pakketten of een envelop met inhoud. Want zolang we blijven handelen in stemmen, zullen we blijven leven met leiders die vooral goed zijn in beloven en slecht in leveren.
Dus ja, het is weer verkiezingstijd. De verfkwasten worden in de emmers gedompeld, de T-shirts uitgedeeld, de portemonnees opengetrokken. En wij, het volk? We wisselen weer van partij, net zo makkelijk als we van ondergoed wisselen. Maar ooit — ja, ooit — gaan we echt stemmen met ons gezond verstand. Niet met onze hongerige maag of onze lege portemonnee. Dan stoppen we met stuivertje wisselen en kiezen we eindelijk voor vooruitgang. Tot die tijd: laat de vlaggen maar waaien.
Kenrich Kairo
Redactienoot voor ingezonden stukken:
De redactie van De Snelle Pen biedt ruimte aan ingezonden stukken om diversiteit aan meningen en perspectieven te stimuleren. Ingezonden opinies vertegenwoordigen de visie van de auteur en niet noodzakelijk die van de redactie. De redactie behoudt zich het recht voor om bijdragen te redigeren op taal, lengte en duidelijkheid, zonder de essentie van het betoog aan te passen. Anonieme inzendingen worden niet geplaatst. Bij voorkeur ontvangen wij stukken van maximaal 600 woorden.