“Ik zag plotseling geel-zwart”
De altijd vrolijke, Nida Tindali, begon zestien jaar geleden, niets vermoedend, geel-zwart te zien. De ex-vriend, waarmee ze haar enige zoon heeft verwekt, snelde zich met haar naar de huisarts. De veertiger haar bloeddruk werd gemeten, met een bovendruk van 270 en een onderdruk van 180. “Het bloed had mijn ogen aangetast,” vertelt Tindali.
Reeds op de middelbare school had, de atletisch gebouwde veertiger, last van hoofdpijn, maar ze zocht er niets achter. Rond haar 29e kreeg ze wederom dezelfde klachten. Op haar dertigste taste de bloeddruk haar ogen tijdelijk aan. Ze werd cito verwezen naar de internist. Aangekomen bij een lokaal ziekenhuis werd ze niet opgenomen, ondanks haar cito opname.
Ik hield me schuil, omdat ik bang was om te dialyseren.Nida Tindali
Samen met haar ex-vriend ging ze richting een ander ziekeninstelling, waar ze wel werd behandeld. “Ik kreeg te horen dat beide nieren zijn aangetast en beschadigd. Ik begon te braken en had diarree. Ik moest dialyseren!,” beschrijft ze het moment.
Tindali werd naar een dialysecentrum gebracht, zodat ze kon zien hoe het daar aan toegaat. “Dit beeld heeft me toen weerhouden om te dialyseren. Ik werd van kwaad tot erger. Als ik hoorde dat ik moest dialyseren, hield ik me schuil. De familieleden van me ex-vriend hebben me toen naar Frans-Guyana gebracht. Daar kreeg ik wederom te horen dat me nieren niet functioneren. Ik werd overgevlogen van St Laurent naar Cayenne. Ik raakte in die periode bijkans twintig kilo kwijt,” vertelt de kranige 44-jarige.
44-jarige Nida
De toen 30-jarige was bang om te dialyseren, omdat ze naar haar weten niet goed was, voorbereid op het proces. “Het was eng om te zien. Ik zag mensen achter machines zitten en ik zag bloed circuleren. Het kwam direct in me op dat mijn leven gaat veranderen,” beschrijft ze haar ervaring. Ze geeft aan dat haar leven ook drastisch is veranderd. “Ik moet vier uren aan de machine zitten. Ik gebruik tabletten en moet me houden aan een afgesproken dieet. Op dit moment heeft ze last van bijschildklieren die harder werken dan de waarde van 300. “Ik heb nu last van pijn aan mij heupen en mijn tandvlees groeit uit,” licht ze de bijwerkingen van de bijschildklier toe. Hiervoor zal ze een operatie moeten ondergaan. “Ik geloof dat de operatie goed zal verlopen. Ik heb me erin berust, dat ik dialyseer. Dialyse heeft me gered!” Ze wordt vaker raar aangekeken over straat, als men de knobbels aan haar handen ziet, als gevolg van de dialyse. “Ik krijg vaker de vraag gesteld?: Dialyseer je? Maar je ziet er niet ziek uit! Waarom moet ik er ziek uit zien?,” vraagt ze zich af.