Aglaia Slagveer werd in 2015 met een tijdelijke beschikking aangesteld als administratief medewerker bij de overheid in het district Coronie. Op een of andere manier werd ze ontslagen, vanwege een te veel aan ziektedagen. Toen ze via de politieke weg weer in ere werd hersteld, werd ze weer de laan uitgestuurd. Ditmaal, omdat ze weigerde om als onderhoudsvrouw te fungeren. Ze werd gedegradeerd tot onderhoudsvrouw, die de stoep van de toenmalige minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij moest schrobben en schoffelen.
De zware dagen braken aan in huize Matadien-Slagveer, want de man des huizes moest het gezin alleen onderhouden. Op de koop toe kwam haar jongere broer, die een topvoetballer is geweest, om bij een aanrijding. De wereld van Aglaia stortte letterlijk ineen. De moeder van twee wist niet waar te beginnen, om de draad op te pakken. Aglaia is moeder van een dochter en een zoon van acht om zeven jaar.
We kunnen de attesten niet accepteren, u bent niet ziek, maar uw zoonAglaia Slagveer
D’r man met wie ze getrouwd is, werkte bij MNO vervat in het cocosdistrict, en na drie jaar was het werk afgelopen dus hij moest terug naar Paramaribo. Aglaia verbleef, vanwege het werk nog in Coronie. Na een paar maanden begonnen de kinderen hun vader te missen, dus besloot ze om overplaatsing te vragen. Het gezin zou een woning in Commewijne bemachtigen, maar toen het erop aankwam werd het door de tegenpartij afgezegd. Intussen was de overplaatsing naar Commewijne gefinaliseerd.
Het gezin trok in een woning op land van Dijk in, dus Agalia was genoodzaakt elke ochtend om 03.00 haar bed te verlaten om zich klaar te maken om naar Commewijne af te reizen. Toen haar broertje omkwam en haar zoontje ziek werd, stond ze op dat moment voor een moeilijke keus. Aglaia meldde zich ziek en het aantal ziektedagen hoopte zich op. Ze kreeg attesten van de kinderarts van haar zoon om in te leveren maar deze werden geweigerd. Aglaia kreeg te horen dat niet zij ziek is maar haar zoon. Zoals elke moeder zou doen, koos ze voor haar zoon en verloor zo haar baan. “Ik heb gehuild, want mijn man is 56 en heeft in december van het vorig jaar een tia gehad, omdat hij als enige kostwinner werkt om voor het gezin klaar te staan,” vertelt de vrouw.
Tijdelijke beschikking
Op aandringen van naasten is Aglaia een jaar terug begonnen om zich te verdiepen in haar kookkunsten. Ze moest het bakken en koken, onderbreken, omdat haar woonsituatie niet geschikt was. “Ik ben nu weer begonnen met mijn onderneming en ik heb uitgebreid, omdat ik verder wil komen. Ik wil in aanmerking komen voor een vergunning en een ruimte om mijn werk voor te zetten. Door het bakken kan ik wat verdienen. Als ik de ondersteuning kan krijgen om verder te gaan zou ik het op prijs stellen,” smeekt de vrouw die graag de handen uit de mouwen steekt. Aglaia zat op het ACI, maar heeft het niet afgerond. Daarnaast heeft ze ook de opleiding assistent verpleger gedaan.
