Aswin vertrok uit Coronie naar Paramaribo en wierp zich op van buschauffeur tot uitvaartondernemer
Velen kennen Aswin Doorson van de route Paramaribo-Geyersvlijt, een traject dat hij jarenlang heeft gereden. Hij begon als chauffeur in dienst van iemand, maar op zijn 34e kocht hij zijn eigen bus. Hoewel Aswins moeder in Coronie woonde, vertrok ze met de ambulance naar Paramaribo om te bevallen van haar zoon. Na de bevalling keerde ze met haar pasgeboren kind terug naar het kokosdistrict. “Vroeger kon ik niet aarden in Paramaribo, maar nu waardeer ik de kansen die het me heeft geboden,” uit hij z’n dankbaarheid.
Uitvaartbedrijf
Aswin besloot drie jaar terug naast zijn busonderneming bij een uitvaartbedrijf te werken. Vorig jaar besloot hij zijn eigen uitvaartonderneming op te zetten. “Ik ben iets begonnen waar ik van ben gaan houden. Op een dag kwam er een man naar me toe, iemand die me niet kende, en hij zei: “Ik volg je al een tijdje. Waarom begin je niet iets voor jezelf?” Hij bood aan om me te helpen en legde me een aantal stappen uit. Sindsdien ben ik tevreden. Ik werk minder uren en heb meer rust.”
Bezige bij
Aswin was in het verleden tien keer zo druk bezigen had er een hekel aan om ‘goedemorgen’ baas te zeggen. “Later kocht ik mijn eigen bus, reed eerst zelf de routes en nam daarna chauffeurs aan om voor me te rijden. Als je iets wilt bereiken, moet je er gewoon voor gaan, al zullen er obstakels zijn. Ik begon op mijn 21ste en kocht mijn eigen bus op mijn 34ste. Ik ben opgegroeid in Coronie en reed daar mijn eerste pickup. Later kreeg ik de kans om op de route Kasabaholo te rijden en daarna het PG traject.”
De voormalige buschauffeur is een veelzijdige man, hij is ook bezig met muziek, koken en bakken en ontwerpt ook grafstenen. “Ik zie veel mensen Suriname verlaten. Ze zeggen dat het hier moeilijk is, maar met een beetje moeite lukt het wel. Als iemand me vraagt om zijn of haar erf schoon te maken doe ik dat ook. Ik schuw geen enkel werk, waarvoor ik betaald word.”
Gedenkteken
De ondernemer besloot in april een monument te schenken aan het district dat vroeger bekend stond om honing en kokosolie. “Ik lag een dag te slapen en droomde dat ik iets terug moest doen voor Coronie. Toen ik wakker werd, wist ik dat het serieus was. Overal zie je plekken met ‘I love Su’ erop, dus ik besloot de droom met mijn vrouw, broers en zussen te bespreken. Ik begon het project en moest nog roestvrij staal aanschaffen. Ik belde toen de districtscommissaris, die enthousiast reageerde. Hij gaf toestemming om het dusdanig te plaatsen, zodat het bij binnenkomst in Coronie direct te zien is.”
Aswin heeft geenszins spijt voor het monument dat hij zelf heeft vervaardigd en heeft geplaats, maar z’n hart bloed, omdat het monument niet wordt onderhouden. Eén van de rode ibissen is gebroken en de bewoners gebruiken het monument als zitbank. “De jeugd lijkt grootspraak te hebben en reageert niet als ze worden gewaarschuwd om niet op het gedenkteken te zitten.”Aswin is een voorbeeld van hoe passie en doorzettingsvermogen je naar succes kunnen leiden, zelfs wanneer je obstakels tegenkomt.